“Πατρίδα είναι οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…”

Σε μας που στο αίμα μας τρέχει αίμα προσφυγιάς οι μνήμες εκείνων των χρόνων φαντάζουν "αλλοιώτικες" στους πολλούς.

.

.

Μέσα στην ψυχή μας κρατάμε δυο πατρίδες. Εκείνην που μας άντρωσε κι εκείνην που δε γνωρίσαμε ποτέ μα που είναι τόσο οικεία όσο το γλυκοφίλημα της μάνας μας, λίγο πριν την καληνύχτα.

Μεγαλώνοντας αν ποτέ παλέψουμε να τις ξεχωρίσουμε, μένουμε μισοί άνθρωποι.

Η δική μας Μικρή Πατρίδα είναι το συνοθύλευμα του παιδικού μας μυαλού κι όσα έφερε ο χρόνος κι ο τόπος κι εναπόθεσε στην ψυχή μας...

Λένα Σαββίδου

.

.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΠΕΡΙ ΝΕΚΡΟΦΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ…(Ιστορίες καθημερινής τρέλας στο κλεινόν άστυ).



ΠΕΡΙ ΝΕΚΡΟΦΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ…



Στο όνομα της Τέχνης ένα από αυτά τα «και μη χειρότερα
blog» του διαδικτύου ασελγεί λεκτικά μαζί με τους αναγνώστες του στο νεκρό Βαγγέλη.
  Όλο αυτό το ντύνει με κάτι φούμαρα που δεν ευσταθούν ούτε για φτύσιμο ηλιθίου νου αλλά ειλικρινά δεν είναι το ζητούμενο του καθενός η προσέγγιση στο  τι αυτός ορίζει ως Τέχνη.  Το ζητούμενο είναι πως η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ειδοποιήθηκε, λέγεται μπήκαν και στο χώρο του… αυτουνού που λέμε πως κάνει υψηλή Τέχνη και  του ζήτησαν  (έτσι αναρτά τουλάχιστον…) να… ζητήσει συγνώμη.  Και το έκανε το καμάρι μας. Ζήτησε συγνώμη από τον ..Σταύρο.  Γελοιότητες δηλαδή και παιδικοί πόνοι που μαρτυρούν βαθιά μοναξιά ψυχής.  Γι αυτό και θα επικεντρωθώ στο απολύτως ζητούμενο. Να γίνει μήνυση και να αποζημιωθεί παχυλά η οικογένεια του νεκρού. Για να δουν όλα αυτοί που ασελγούν σε πτώματα πως η νεκροφιλία είναι ακριβή Τέχνη. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ιστορίες καθημερινής τρέλας στο κλεινόν άστυ.

Ακούσματα Πατρίδας.

Παραδοσιακά και διαφορετικά ακούσματα από την Μικρή μου Πατρίδα

Μικρή πατρίδα

Μικρή πατρίδα