Κώστας Ζουράρις. Ομιλία στην Βουλή. 09/02/2015. Κάποιες σκέψεις...

Κατάσταση Θαύμαντος για ένα κρόκο Θράκης και για ένα καημό της Ρωμιοσύνης ψηφιδωτό στο βλέμμα της Υπερμάχου Στρατηγού; Βεβήλωση των δυνατοτήτων της νόησης μας θα αντιτάξω και δεν θα επεκταθώ στα Νικητήρια. «Σήμερα, αύριο, παραπέρα, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς» Συλλυπητήρια μας πρέπουν...

   Για ύμνος, ε... καλός ήταν. Είχε και Έριδα και Έρωτα και Ελευθερία. Δεν άκουσα όμως και τον Ορφέα live. Μετριότητα… καλή μεν, μα μετριότητα. Μην αποτρελαθούμε τώρα...Ειλικρινά με τρόμαξε που όλοι σήμερα παρουσιάζουν την ομιλία Ζουράρι σαν κάτι το πρωτόγνωρο. Έλεος δηλαδή. Δεν θα αναρωτηθώ για το πως μιλούσαν μέχρι σήμερα στη Βουλή. Θα αναρωτηθώ όμως πως συνέτασσαν όλοι αυτοί οι χειροκροτητές στην καθημερινή τους ζωή και στον εσωτερικό τους διάλογο τη σκέψη τους.

   Η αληθινή, λιτή και συνάμα ουσιώδης σκέψη, η πέρα και έξω από ανούσια ρητορικά σχήματα, όλο αυτό το
βερμπαλιστικό φληνάφημα θα το απέδιδε κομψά σε δύο (άντε βαριά τρεις) γραμμές ως: «Κύριοι, τούτη την ώρα, θεωρώ πως απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο εναντίον μας που έχει ως βασικό του υποκινητή την Γερμανία, προέχει η εθνική μας ομοψυχία, εάν βεβαίως θέλουμε να είμαστε συνεχιστές της ιστορικής Μνήμης αυτού του τόπου». Βέβαια υμνεί ο άνθρωπος όπως αναφέρει στην αρχή της ομιλίας του και κακώς ψέγω τον οίστρο του αλλά με ύμνους εντός Βουλής δεν πας στο Eurogroup. Μπερδεύτηκαν οι 300 της Βουλής αλλά και οι 1300 που σήμερα εκθειάζουν τούτη την στρέβλωση. Στην Βουλή κρατάς την Διαλεκτική του Σωκράτη κι όταν σε πιάνει οίστρος πας στους Δειπνοσοφιστές για πίτα σουβλάκι. Αλλιώς κάνεις φιγούρα.

   Με πληγώνει αληθινά η τόση συσκότιση του νου μας.... Θέλω ειλικρινά με την όποια κυβέρνηση να προχωρήσουμε περήφανα μπροστά αλλά χωρίς εκπτώσεις στην Αλήθεια μας. Δεν έχω κομματικές δεσμεύσεις κι έρωτες. Μακάρι πάντα οι καλύτεροι να μας κυβερνούν. Σίγουρα όμως δεν γίνεται να ...ομοψυχώ με το οφθαλμοφανές παράλογο. Έχω δυο γιους. Τι ψυχή θα παραδώσω η μητέρα εάν έχουν ως πρότυπο του Μεγαλείου κάτι που στην ουσία του είναι μετριότατο; Κι όλο αυτό εντέχνως καλλιεργείται στις μάζες τον τελευταίο καιρό. Από το σεξ απήλ του κυρίου Υπουργού Οικονομικών (ε όχι δα! Ούτε καν Πόντιος είναι! ) μέχρι τις ενδυματολογικές επιλογές της κυρίας προέδρου της Βουλής. Και παλαιότερα έχει συμβεί να προβάλλονται ανάξια λόγου πρότυπα που η κοινωνία μας ακόμη παλεύει να τα αποκαθηλώσει αλλά όχι και σε τέτοια απαξιωτική της νοημοσύνης μας βάση.